Selah Sue lanceert schoenenlijn

Het gaat snel voor Sanne Putseys: de Belgische zangeres brak het afgelopen jaar door in Europa als Selah Sue, speelde op verschillende grote festivals en bracht onlangs haar nieuwe EP uit. Alsof dat nog niet genoeg is, lanceert ze begin volgend jaar een nieuwe schoenenlijn. Haar merk zal 'Selah Shoe' heten. De schoenen zullen verkrijgbaar zijn bij de merchandising stand op alle optredens, alsook online via de link www.selahsue.be/selahshoe.

Selah Sue licht toe: "Het idee om 'Selah Shoe' te lanceren kwam van mijn vriend. Hij is werkzaam in de mode, en wou de merchandising een nieuwe boost geven. Momenteel is de verkoop heel beperkt. Behalve een paar posters, greeting cards en cd's doen we eigenlijk niet aan merchandise. Ik wil dit ook commercieel niet uitbuiten. Maar een schoen ontwerpen is ergens wel spannend, en het is een origineel idee. Bovendien vind je niet gemakkelijk schoenen die recycleerbaar zijn, en een low-impact hebben. Het idee voor de naam kwam tijdens een brainstormsessie die zwaar uit de hand gelopen is. Op het einde kon niemand nog verstaanbaar praten (lacht). Het was toen dat de naam 'Selah Shoe' gevallen is. Ik weet niet meer of iemand mij probeerde aan te spreken of iets anders wilde zeggen, maar in elk geval: het was een eureka moment voor ons allen (lacht). Een nieuwe schoenenlijn was geboren. Alsook de kater van de eeuw (lacht)."

"De 'Selah Shoe' zal volledig in België gemaakt worden, met materialen uit ons land afkomstig, zoals jute, hennep, vlas en hop. Het ontwerp is een soort kruising tussen een espadrille en een croc. Heel comfortabel om te dragen, met een very crazy suffering style to it!"

"De zool van de 'Selah Shoe' bestaat uit een dikke laag gerecycleerd plastic, die ook de zijkant van de schoen beschermt. Deze coating moet beletten dat de geweven zool water of bier opzuigt, wat wel eens het geval is bij concerten of festivals. De 'Selah Shoe' heeft dus alle troeven in huis om de ideale festivalschoen te worden. De slogan voor de campagne in Franstalig België wordt 'C'est la shoe: Selah Shoe, by Selah Sue. La chou chou du festival'. Over de campagne in Vlaanderen zijn we nog aan het nadenken. De brainstormsessies zijn alvast veelbelovend (lacht)."

Jazz saxofonist bekent niets van muziek te kennen

De bekende jazz saxofonist Tom 'Hurricane' Gumley heeft in een interview met Cadence Magazine toegegeven dat hij eigenlijk niets van muziek kent. Hij beweert geen noten te kunnen lezen, en de helft van de tijd geen flauw idee te hebben waar hij mee bezig is. 'Ik blaas maar wat', aldus de jazz muzikant. Het eerste feit is op zich niet onoverkomelijk: er zijn heel wat bekende muzikanten die geen partituren kunnen lezen. Maar dat hij zelf toegeeft geen idee te hebben wat hij soms op het podium uitvoert, is wel een grote schok. En is deze bekentenis oprecht, of zet hij zijn fans opnieuw op het verkeerde been?

Het rags to riches verhaal van Tom Gumley is algemeen bekend in de jazz scene. Hij leefde jarenlang als dakloze in Queens, tot een bekende jazz producer hem 'ontdekte'. Zijn stijl werd in jazz kringen omschreven als avant garde, grensverleggend, non-conformistisch, dissonant en luid. Vaak trad hij op zonder versterker. Hij heeft met de besten op aarde samen gespeeld en zou dus al die jaren hebben gedaan alsof. Tom Gumley vond het tijd om de waarheid te vertellen, nu zijn manager en producer, Nick Duysenburg, vorig jaar overleden is. Hij zegt dat hij niet langer met deze leugen kon leven. Een vreemde wending in wat al een bijzondere carrière was.

In het interview geeft Tom een andere versie van zijn 'ontdekking', en zijn beginjaren: "Eind jaren '90 zat ik in een diepe put. Ik had geen geld, was ziek, en leefde op straat. Om rond te komen ging ik soms werken in de pawn shop als klusjeswerker. Daar kwam op een dag een saxofoon binnen, en mijn baas vroeg mij die op te blinken om door te verkopen. Bij het poetsen ontdekte ik een smak geld die verborgen zat in de buis. Ik voelde dat er nog meer geld in zat, en begon op de saxofoon te blazen, zo hard ik kon, om al het geld eruit te krijgen. Nick (Duysenburg, nvdr) was net in de winkel op dat moment en hoorde mij blazen. Hij vond het fantastisch, en zei dat ik talent had. Ik was bang dat ze zouden ontdekken dat ik geld gestolen had, en speelde het spel mee. Nick nodigde mij uit in zijn studio, en daar herhaalde ik mijn nummertje. Gewoon hard blazen, en wat op de kleppen duwen. Iedereen was lyrisch. Nick wilde direct een plaat opnemen. Hij nodigde enkele studiomuzikanten uit en de rest is geschiedenis."

"Al die jaren heb ik gedaan alsof, hoewel ik moet toegeven dat ik er beter in geworden ben. Ik maakte mezelf wijs dat ik er talent voor had. Maar eerlijk gezegd, ik heb gewoon een straffe adem, en blaas maar raak. Het probleem is dat de kenners als één blok voor mijn stijl gevallen zijn. Er werden mij eigenschappen toegedicht die ik niet had. Ik werd als vernieuwer aanzien, en zelfs als redder van de moderne jazz. Er was geen weg meer terug."

"Vanaf het begin van mijn carrière mocht ik soleren bij de topgezelschappen. Dit was mijn geluk: zij trokken al mijn schijnbare fouten recht. Ik was de nieuwe jazz sensatie en wie het niet hoorde, was simpelweg niet mee. Vaak heb ik me daar schuldig over gevoeld, over hoe criticasters met de grond gelijk gemaakt werden, terwijl ze gewoon de waarheid vertelden..."

"En nu is dus de tijd gekomen om vergeving te vragen. Om de maskerade op te heffen. Om met mezelf in het reine te komen. Ik wil dat de waarheid gekend wordt. Ik ben dankbaar voor wat de jazz mij gegeven heeft: een inkomen, en een weg uit de armoede. Maar nu wordt het tijd om iets anders te doen. Ik wil jazz terug geven aan de mensen die ervoor gestudeerd hebben, en die wel weten waar ze mee bezig zijn."

De Tijdloze verandert naam in De Tandloze

Op Oudejaarsavond zendt Studio Brussel traditioneel de Tijdloze uit, de lijst met de 100 beste nummers. Was de uitkomst van de lijst tijdens de eerste editie, in 1987, nog spannend, dan is het anno 2014 verworden tot een heus snorefest. De top-10 is elk jaar nagenoeg ongewijzigd, en ook de rest van de lijst bevat enkel voorspelbare nummers. Vandaar het besluit van Studio Brussel om de naam van de lijst voortaan te veranderen in 'De Tandloze'.

Roos Van Acker, die de laatste edities aan elkaar gepraat heeft, kan zich vinden in de naamsverandering: "Elk jaar mogen de luisteraars van Studio Brussel stemmen op de 100 beste nummers. Ongeïnspireerd zoals ze zijn, en hersendood door steeds weer dezelfde nummers te horen op Studio Brussel, stemmen ze elk jaar voor dezelfde nummers. Dit maakt dat veranderingen in de lijst, nieuwkomers bijvoorbeeld, ver te zoeken zijn. Op die manier wordt het moeilijk voor mij om de lijst aan elkaar te praten, en om de spanning er in te houden. Er zit meer spanning in de tiet van m'n oma dan in de ganse lijst samen! Vandaar dus deze naamsverandering, die beter weer geeft wat je van de lijst kunt verwachten: oude nummers die de meeste mensen al heel lang geleden beu gehoord zijn."