Allereerste 'Sports Acting Award' uitgereikt aan Björn Engels

Het Vlaams Audiovisueel Fonds heeft een nieuwe acteerprijs in het leven geroepen: de 'Sports Acting Award'. Deze prijs bekroont een uitzonderlijke acteerprestatie tijdens een sportief gebeuren. De allereerste trofee werd vandaag uitgereikt aan Björn Engels, speler van Club Brugge, voor zijn val tijdens de match Club Brugge - Anderlecht van zondag 4 mei

De jury koos unaniem voor Björn Engels omdat hij erin slaagde zijn provocatie om te zetten in een rode kaart voor de tegenstander. Hij deed dit door theatraal neer te gaan zonder echt geraakt te worden, na eerst zelf geduwd te hebben. Vooral de meisjesachtige manier waarop Engels neerzeeg, charmeerde de jury. Voorzitter van de jury Matthias Schoenaerts: "De val van Björn Engels is een unieke prestatie in de geschiedenis van sports acting. Tijdens het moment waarop Björn zweefde tussen hemel en aarde werd het Jan Breydel stadion voor enkele luttele ogenblikken omgevormd wordt tot een soort Shakesperiaans Globe Theatre. Terwijl alle ogen van het stadion op hem gericht waren, bleef hij op de grond liggen en greep met een pijnlijke grimas naar zijn hoofd. Hoewel hij niet aan het hoofd geraakt was. Ook toen de verzorging op het veld kwam viel hij niet uit zijn rol. Tijdens dergelijke geveinsde incidenten wordt vaak geflirt met de grens van overacting, maar Björn Engels acteerde gedoseerd, met perfect gevoel voor timing en dramatiek. Een topprestatie die ik zelf niet zou kunnen verbeteren."

Björn Engels zelf reageert verheugd op zijn prijs: "Ik heb altijd een passie voor toneel gehad, van toen ik nog dictie en voordracht volgde in mijn geboortedorp Kaprijke. Ik ben blij dat ik mijn hobby af en toe mag uitoefenen tijdens mijn job. Ploegmaten op training weten dat ik op tijd en stond al eens neer ga, maar kunnen tot op de dag van vandaag nooit inschatten of het echt of gespeeld is (grinnikt). Deze trofee krijgt zeker een mooie plaats in mijn huis. Ergens werd ik al beloond voor mijn acteerprestatie door de rode kaart voor Mitrovic, maar deze erkenning van een professionele jury is een extra opsteker. Ik hoop het publiek nog meerdere malen te mogen verblijden met een schwalbe of een geveinsde blessure en wil in het bijzonder mijn voordrachtlerares bedanken voor de aangeleerde technieken. Jammer dat we die match nog verloren hebben, maar deze prijs maakt veel goed."

Snelle technologieën plaatsen hipsters onder enorme druk

Hipsters wereldwijd hebben moeite om de nieuwste trends te volgen. Of beter gezegd, ze hebben moeite om de nieuwste trends te counteren. Hipsters willen zich namelijk onderscheiden van de massa, iets dragen wat niemand draagt. Dit wordt tegenwoordig moeilijker en moeilijker. In de hipster subcultuur is het de norm om tegen de trend in te gaan, tot het moment dat je look onvermijdelijk mainstream wordt. Door social media, blogs en Twitter, kortom het internet, gaat deze evolutie veel sneller dan voorheen en dient de hipster continu op zijn hoede te zijn voor copycats. Hij moet altijd een paar alternatieve accessoires achter de hand hebben. Dit veroorzaakt bij de hipsters chronische stress, met allerlei psychische klachten tot gevolg.

Tobias Comyn, een hipster uit Roeselare, surfend op zijn MacBook Air en slurpend van zijn caffè latte in de plaatselijke koffiebar, verwoordt het zo: "Vroeger kon je met een bepaalde look een hele tijd baanbrekend zijn, en duurde het soms verschillende jaren vooraleer een trend opgepikt werd door de grote massa. Neem nu de zwarte nerd brillen. Ik heb die bril zeker 3 jaar kunnen dragen. Nu heeft iedereen zo'n bril. Dus ben ik overgeschakeld op een rond model, witte kleur deze keer, met onversterkte glazen, uiteraard. Ik draag mijn bril al 2 maanden, en heb ze al op verschillende plaatsen zien opduiken. Jammer."

"Als hipster in Roeselare was ik vroeger, na elke stijl-wisseling, altijd terug voor een lange tijd gerust, toch zeker een paar jaar. Maar nu met het internet en al, is dat veranderd. Ganse trends komen en gaan op amper een paar maanden tijd. Dit is niet meer bij te houden, zowel op financieel als op modegebied. Ik vrees dat ik moet afhaken. Een bepaalde stijl kan in het begin van de week trending zijn in New York, en tegen het einde van de week wereldwijd navolging hebben, en dus out zijn. Op die manier is het onmogelijk om de massa voor te blijven. Hetzelfde geldt voor obscure bandjes, niche magazines, fixed bikes, verse thee's, pop-up stores, enz... Via de verschillende online kanalen is het grote publiek direct op de hoogte. Zeer vermoeiend. Ik denk dat ik maar eens normcore ga dit jaar."

Net op het moment dat wij hem willen vragen wat deze stijl precies inhoudt, stapt Tobias op: "Excuseer, ik moet ervandoor, ik heb net op het internet gezien dat mijn look werd opgepikt in Gent en Antwerpen. Het kan zijn dat het om een zwerver gaat, maar ik kies het zekere voor het onzekere. Tijd om mij te herbronnen. En bovendien: het bovenste knoopje van mijn hemd begint te spannen. Ciao ciao!"

Dixie Dansercoer bekent dat wetenschappelijke expedities voorwendsel zijn om avontuurlijke reizen te maken

 Dixie Dansercoer, de bekende poolreiziger, heeft in een interview met de krant Le Soir toegegeven dat hij zijn 'poolexpedities' met een wetenschappelijk sausje overgiet om gemakkelijker sponsors te vinden. Uiteindelijk is het er hem enkel om te doen om er nog eens op uit te trekken en een avontuur te beleven.

'Al sinds mijn eerste expeditie, met Alain Hubert, in 1997-98, heeft de reismicrobe mij te pakken. De schoonheid van de poolgebieden is werkelijk adembenemend, verslavend bijna. Ik wist dat ik bij mijn terugkeer moeilijk mijn vrouw zou kunnen overtuigen om nog eens zo'n lange en dure reis te maken. Toen rijpte bij mij het plan om sponsors te zoeken die mijn passie willen bekostigen. Om die in de buidel te doen tasten, kon ik natuurlijk niet de waarheid vertellen, namelijk dat ik gewoon nog eens op vakantie wou gaan naar de Noordpool. Ik moest een hoger doel hebben. Zodus kwam ik op het idee om mijn reis om te dopen tot 'expeditie' en mijn doel te veranderen naar 'wetenschappelijk onderzoek', in plaats van gewoon avontuur en kicks. Een geniale zet zo bleek achteraf. De sponsors verdringen elkaar om mij geld te geven. Zelfs Ozone (kite producent nvdr) heb ik kunnen strikken. Zo kan ik niet alleen vlot over de ijsvlakten glijden, maar in de zomer ook lekker gratis gaan kiten, altijd met het nieuwste materiaal! (lacht)'

'In ruil daarvoor moet ik zogezegd wetenschappelijke gegevens verzamelen in verband met de klimaatopwarming. Piece of cake: in mijn rugzak zit een sensor die deze gegevens allemaal automatisch verzamelt, ik hoef daar eigenlijk niets voor te doen. Bovendien, deze gegevens kunnen ook met behulp van satellieten en weerstations verzameld worden. Maar goed, dat geheim kan ik natuurlijk niet aan mijn sponsors vertellen, of ik zit in no time zonder geld. (samenzweerderig lachje)'

'Na mijn Groenlandexpeditie overweeg ik om ook 'expedities' (maakt aanhalingstekens) op te zetten naar andere werelddelen. Zo overweeg ik een 'expeditie' (maakt aanhalingstekens) naar Ibiza en Mallorca. Het schijnt dat de algengroei daar lelijk huis houdt (knipoogt). Of Bali misschien. Is daar geen Oerang-Oetang met uitsterven bedreigt? In de buurt van de Sheraton? (knipoogt nogmaals)'

'Zo zie je maar: de tijd dat mensen lachten met mijn rare voornaam is voorbij, ik heb het helemaal voor elkaar. Hahaha, wie laatst lacht, best lacht! So long suckers, ik vertrek weer op avontuur!! No rat race for me, adventure is waiting! Hahahahaaaaaaa!! (demonische lach)'

Swiffer stopt na Olympische Winterspelen als sponsor van de World Curling Federation

CINCINNATTI - Via een persmededeling heeft Procter & Gamble, producent van de Swiffer schoonmaakmiddelen lijn, laten weten dat ze na de Olympische Winterspelen van Sotsji ophouden met sponsoring van de WCF, de World Curling Federation. Swiffer voorzag de teams van de borstels waarmee ze het ijs kunnen bewerken, om de baan van de stenen te beïnvloeden. Na 11 jaar houdt Swiffer er nu mee op en gooit ze de spreekwoordelijke stofdoek in de ring. Als reden haalt de fabrikant aan dat het kneuterige imago van de sport afstraalt op het merk. De persverantwoordelijke verduidelijkt: "Kijk, drie mannen die staan te schrobben alsof hun leven er van af hangt, dat werkt op de lachspieren. Aanvankelijk dachten wij dat Swiffer door de sport aan merkbekendheid kon winnen. En dat was in het begin ook zo. Maar na meer dan 10 jaar is dit effect weggeëbd. Dus houden wij er mee op. Swiffer gaat nu via andere kanalen adverteren."

Achter de schermen vallen nog andere redenen te noteren. Zo blijkt uit recentelijk onderzoek van de universiteit van Nebraska-Lincoln dat meer dan 65% van de sportbeoefenaars lijdt aan OCD (Obsessive Compulsive Disorder), gemeenzaam bekend als de 'kuisziekte'. Het schrobben van het ijs heeft dwangmatige proporties aangenomen. Dit vindt ook Peter Suter, voorzitter van de Belgische Curlingassociatie: "Vroeger werden de stenen iets sneller en preciezer gestoten, en moest er amper geveegd worden. Maar tegenwoordig wordt er van in het begin geveegd. Dit vegen verlengt de baan van de steen. Maar het vegen heeft ook een verslavend effect: hoe meer je veegt, hoe meer dopamine vrij komt in de hersenen. De veger ervaart een soort euforisch gevoel. Echter, doordat het aantal dopaminereceptoren en de gevoeligheid hierdoor afneemt, moet er meer geveegd worden om hetzelfde effect te verkrijgen. De veger raakt hierdoor in een vicieuze cirkel. En zoekt ook buiten de curlingbaan naar zijn 'kick'. De stap naar de kuisziekte is dan snel gezet. Er zijn gevallen bekend waarbij het sociale leven van bepaalde curlingbeoefenaars volledig stil viel. Overal en altijd moet er geveegd worden. In Canada werd een voormalig Olympisch kampioen dood teruggevonden in zijn appartement nadat hij de helft van zijn parketvloer weggeschrobd had. Het is tijd dat iemand aan de alarmbel trekt."

Of bovenstaande feiten mee aan de basis liggen van de beslissing van Swiffer wilde niemand bij het bedrijf bevestigen, maar het is begrijpelijk dat Swiffer niet geassocieerd wil worden met deze duistere kant van de sport.

Bierviltje efficiënter dan servet

Leiden - Onderzoekers van de universiteit van Leiden hebben ontdekt dat het gebruik van een bierviltje (bierkaartje) efficiënter is dan dat van een servet (serviette) in het absorberen van condensatie en aflopend bierschuim. Ook werd tijdens het onderzoek aangetoond dat het bierviltje altijd intact bleef tijdens consumatie, opnieuw in tegenstelling tot het servet. In 58% van de gevallen desintegreerde het servet tijdens het drinken, waar het bierviltje geen tekenen van slijtage of vormverlies vertoonde. Ook bleef het bierviltje minder vaak hangen aan het glas dan het servet (6% ivm 37%). De eindconclusie van het rapport luidt dat, hoewel de servet de perceptie heeft van 'chiquer' te zijn, het bierviltje veel efficiënter is als onderzetter in de kroeg (café) of in de cocktailbar.

Thailand: traditie van militaire staatsgrepen opgenomen in lijst UNESCO Werelderfgoed

De Commissie voor het Werelderfgoed van de UNESCO heeft de jarenlange traditie van militaire staatsgrepen in Thailand opgenomen in de lijst van het immateriële erfgoed van de mensheid. Thailand, dat tot op heden al 26 staatsgrepen heeft meegemaakt en 18 verschillende grondwetten heeft ondergaan, heeft er aldus weer een toeristische troef bij.

De Commissie loofde het overwegend vreedzaam karakter van de coups, in tegenstelling tot interventies in andere landen waar machtswissels door het leger gebeuren. Daarnaast had de Commissie oog voor het overvloedig gebruik van kleuren bij de diverse tegenpartijen. De Minister van Toerisme van Thailand verklaarde blij te zijn met deze erkenning: "Het doet deugd dat er wereldwijde appreciatie is voor de manier waarop wij onze politieke problemen oplossen. In het 'Land van de Glimlach' verlopen machtswissels doorgaans met de glimlach, begeleid door het leger. De mensen zijn het zo gewend en zouden het niet anders willen. Voor toeristen die ons mooie land bezoeken zijn de betogingen en protesten een vorm van folklore, een anachronistische evocatie van het verleden, toen militaire coups schering en inslag waren. Wij houden deze traditie in ere en worden hiervoor eindelijk beloond."

De generaal van het Thaise leger valt hem bij: "De traditie van militaire staatsgrepen in Thailand is zodanig uitgepuurd dat iedereen weet aan welke regels hij zich impliciet dient te houden. Het geheel wordt georchestreerd in samenspraak met de militaire en politieke machten, en finaal goedgekeurd door de Koning. Slechts zelden dienen wij effectief in te grijpen, en slechts zelden vallen er burgerslachtoffers te betreuren. De laatste keer dat wij Bangkok moesten binnenvallen, kregen wij een opvallend warm welkom! De democratie en het toerisme kan er maar wel bij varen, zeg ik altijd."

Belgische Hockey Bond verveeld met media-aandacht

De Koninklijke Belgische Hockey Bond kijkt met gemengde gevoelens naar de verhoogde media-aandacht rond de Nationale Heren- en Damesploegen, de Red Lions en de Red Panthers. Langs de ene kant zijn ze blij met de goede uitslagen en de uitgelaten sfeer rond de Nationale Ploeg, langs de andere kant vrezen ze een toevloed van nieuwe, minder kapitaalkrachtige leden door de toegenomen visibiliteit van de sport.

Bondsvoorzitter Marc Coudron licht toe: "Kijk, het is fijn dat hockey op een positieve manier in beeld komt. Een breder publiek krijgt de resultaten van jarenlang hard werken te zien . Een probleem stelt zich echter als dit breder publiek denkt zomaar lid te kunnen worden van een hockeyclub in de buurt. In principe kan dit, maar dit is uiteraard niet de bedoeling. We houden de sport graag exclusief, voorbehouden voor kinderen van ouders met een goedbetaalde job, en met een wagenpark dat dat van de doorsnee burger overstijgt. Er is ook een vestimentaire etiquette die wij handhaven."

"We zijn blij met de beelden op televisie die onze resultaten in de verf zetten, maar zijn beducht voor een scenario zoals met de golfsport gebeurd is. Toen golf vorig jaar door BLOSO als 'sport van het jaar' verkozen werd, was er een instroom aan allerlei dubieuze golfdebutanten van lager allooi, die de golfsport toch een deel van zijn elitaire karakter verloren heeft doen gaan. Wij passen voor dergelijke democratisering. Let wel, ik herhaal: de Belgische hockeyclubs staan open voor iedereen, ik herhaal: ie-de-reen, op voorwaarde dat ze aan de ongeschreven eisen voldoen. U moet begrijpen: veel ouders schrijven hun kinderen in voor de hockey om zelf op de hockeyclub te netwerken of andermans vrouw te versieren. De sfeer op het veld is even belangrijk als in het clubhuis. Stel u voor dat een kindje uit een of andere achterbuurt, dat vroeger de wijk terroriseerde met een stok, plots, door deze achtergrond, een ontzettend  groot talent blijkt te hebben voor hockey, en iedereen naar huis speelt. Dan is het hek van de dam voor onze sport. Dit willen wij vermijden. In eenieders belang. Een beetje ongelijkheid moet er zijn in de wereld. Als u mij nu wil excuseren, ik moet naar het oesterbuffet."