Een DJ uit de DJ Top 100 die anoniem wenst te blijven, heeft aan De Facebode bekend dat hij een probleem heeft met de sterrenstatus die wereldbekende DJ's momenteel genieten. D.V., die recent nog headliner was op Tomorrowland, vertelt: "Mijn broer en ik draaien al een tijdje mee in het circuit, en hebben nu een soort heldenstatus bereikt waar ik zelf ongemakkelijk bij word. Want eerlijk gezegd, wat doen wij meer dan andermans muziek aan elkaar draaien? Akkoord, daar komt wel enig vakmanschap bij kijken, maar eender wie die zich er een beetje op toe legt, kan mijn taak overnemen. Soms gebeurt het zelfs dat we op voorhand onze set mixen in de studio, en dan moeten we enkel nog op 'play' drukken. A trained monkey can do our job. En zo voel ik mij soms ook: als een fooraap die daar aan die knoppen staat te draaien. Het ergste dan nog is dat wij met twee zijn. Als mijn broer aan het draaien is, dan sta ik daar naast, en moet ik mezelf zien bezig te houden. Niet gemakkelijk: Wat moet je verdomme heel de tijd tijdens zo'n set staan doen?? Soms ben ik dan in de platenbak aan het kijken welke plaat we zouden kunnen opleggen, maar dat is volledig fake, want onze setlist ligt al lang vast, en bovendien: we draaien niet met platen. Maar dan hoef ik het publiek tenminste niet recht in de ogen te kijken. Een andere keer sta ik dan gelijk een kleuter aan de knoppen te draaien, dat vindt het publiek de max, maar eerlijk gezegd, dat is toch ook maar onnozel, niet? Als alles goed afgesteld staat, heeft het niet veel zin om daar voortdurend alles staan bij te regelen. De bassen komen ook wel aan zonder dat we ze 'een zetje geven'. Recent hebben wij nu ook elk een micro, en dan roep ik van die clichés als 'Show me your motherfucking hands!', 'Where's the motherfucking partyyyy!', en meer van die shit. Ja, we moeten wij show verkopen hé. De mensen willen vuurwerk en lasers. Brood en spelen, zeg ik u."
Zijn broer, L.M., treedt hem bij: "De mensen willen zich amuseren, en of dat nu live is, of niet, dat maakt voor hen geen dikke reet uit. Zo simpel is het. Het echte probleem is dat wij daar zo veel voor betaald worden. Tot soms 70.000 dollar voor een uur. Man, als je daar te lang over na denkt, dan ga je je inderdaad schuldig beginnen voelen. Dat is het stadium waarin mijn broer en ik ons nu bevinden. Ik voel mij als een kok die TV-maaltijden opwarmt in de microgolf en daar nog royaal voor betaald wordt ook. Bovendien draaien wij altijd dezelfde platen. We hebben geen keuze. Mensen verlangen dat van top DJ's. Ze willen hits horen. Ik word gek elke keer ik Animals van Martin Garrix op leg, maar ik sta met mijn rug tegen de muur. Hoeveel keer dat ik dat nummer deze zomer al niet gehoord heb! Als ik na onze set een toerke ga wandelen op Tomorrowland, en de collega's ga bekijken, dan hoor ik dat nummer bijna in elke tent. Bloedarmoede. Maar ja, dat is wat de mensen willen hé. U vraagt, wij draaien."
D.V.: "Ergens maakt het geld veel goed, en ergens geeft het geld ons een schuldgevoel. Heel ambigu allemaal. Nu, we gaan er zeker mee door, we willen onze fans niet ontgoochelen. Nog zoiets: wij blijken dus massa's fans te hebben. Onze manager heeft een Facebook pagina aangemaakt en die is al bijna 3 miljoen keer geliked! Kun je dat geloven? En we hebben niet eens zelf echt goeie hits! We hebben altijd het meeste succes met andermans hits. Raar... Heel raar allemaal."
L.M. besluit: "We hebben onszelf in nesten gewerkt: we zitten vast in dit circus en we kunnen er niet uit. Hadden we maar naar ons moeder geluisterd! Nu, de situatie is wat ze is, en dus moeten we er maar het beste van maken. Uiteindelijk komen wij op de zotste plaatsen op aarde, worden aanbeden als goden, en we worden er belachelijk veel voor betaald. Dit willen we niet zomaar opgeven. Maar dat schuldgevoel als je achter de mengtafel staat, daar willen we vanaf. Dat is echt de hel: het gevoel dat er een plaat aan het spelen is die de crowd uit z'n dak doet gaan, maar waar je zelf geen enkele verdienste aan hebt, behalve dat je op 'play' geduwd hebt... Dat is... verschrikkelijk... Gelukkig hebben we er iets op gevonden, met dank aan Steve Aoki. We vroegen hem laatst: 'Steve, hoe houd jij het vol achter de decks?' Hij vertelde dat hij recent een act heeft bedacht waarbij hij in een rubberbootje over het publiek crowdsurft. En dan roeit hij zo ver mogelijk van de mengtafel weg, terwijl de muziek gewoon verder speelt, en de ene plaat in de andere overgaat. 'Dat zijn de momenten waarop ik mij het gelukkigst voel', zegt hij. 'Ik, alleen in mijn bootje, aan het roeien over de mensenzee, weg van de knoppen, weg van de druk, weg van de leugen.'
D.V.: "Zo ver willen wij het niet drijven. De mensen willen ons bezig zien achter de mengtafel. We moesten gewoon iets vinden om de tijd te doden. Dus nu heb ik een soort mengpaneel laten ontwerpen waar mijn iPad perfect in past. Via een kabeltje is mijn iPad verbonden met alle knoppen van het mengpaneel - de touchscreen is uitgeschakeld. Met die knoppen kan ik mijn iPad bedienen: klikken, scrollen, swipen, inzoomen, enz,... Alles doe ik via de knoppen. Zo lijkt het alsof ik aan het draaien ben, terwijl ik gewoon op Facebook zit te surfen, of de gazet zit te lezen. Ik voer beursorders uit, lees mijn mails, ja, ik vul zelfs mijn muzieklijstjes aan op iTunes, tijdens onze set! Zo gaat de tijd sneller voorbij, en heb ik minder last van dat schuldgevoel. Een oplossing die ons in staat stelt nog een paar jaar door te gaan. Er blijkt ook interesse te zijn van collega's, dus misschien gaan we het commercialiseren. Zo kan ik iets terugdoen voor de DJ gemeenschap die mij zoveel gegeven heeft."
No comments:
Post a Comment